TAWAG SA KABANALAN

Ano bang uri ng buhay ang nais mong tahakin?
Ano mang uri ng buhay ito, tayo ang gumagawa ng desisyon.
At sa bawat desisyong ating ginagawa, mas mainam na alamin din natin kung anong landas ang ating tatahakin ayon sa pangarap ng Diyos. Nang sa gayon, hindi hiwalay ang ating buhay sa ating pananampalataya.

Mainam na pagnilayan din natin kung ang buhay na tinatahak natin sa ngayon ay ayon ba sa ninanais ng Diyos para sa atin.

At ano naman ang landas na nais ng Diyos na ating tatahakin?
Ito ang landas ng pagpapakabanal. Isang buhay kung saan ang presensiya ng Diyos ay naghahari. Isang buhay na ganap. Ito rin ang susi ng kaligayahan natin.

Lahat tayo ay naghahangad na maging maligaya.
Para sa iba, ang kaligayahan ay naibibigay ang lahat ng gusto, naibibigay ang lahat ng pangangailangan at nagagawa ang gusto.
Ngunit, ito ay may hangganan. Paano kung hindi maibigay ang gusto at pangangailangan natin? Paano kung hindi natin magawa ang ninanais natin? Hindi na ba tayo magiging maligaya?

Hindi ganitong uri ng kaligayahan ang nais ng Diyos para sa atin. Ang nais ng Diyos ay kaligayahang walang hanggan. Ang kaligayahang ito ay maaari na nating makamit o eenjoy kung ang magiging attitude natin ay ang pagsasabuhay ng turo ni Jesus – ang Punong Kabanalan o Mapapalad.

Ano ang Punong Kabanalan?
Ayon sa Catechism of the Catholic Church, ang Punong Kabanalan ay sentro ng pangaral ni Hesus na naglalarawan ng kanyang pag-ibig at likas na tumutugon sa hangaring kaligayahan galing sa Diyos at iyon ay inilagay ng Diyos sa puso ng tao. Sa mga Punong Kabanalan ay natutuklasan ang layunin ng buhay ng tao, ang huling hantungan ng mga gawain ng tao [1716 - 1719 ].

Dugtong pa nito, sa pamamagitan ng Punong Kabanalan, itinuro sa atin ni Hesus, ang landas tungo sa ganap na kaligayahan, ang huling hantungang inaalok sa atin ng Diyos ang kaharian, ang kaganapan ng buhay [1726 ].

Sino ang mapapalad?

Matthew 5:1-11
Blessed are the poor in spirit, for theirs is the kingdom of heaven.
Blessed are they who mourn, for they will be comforted.
Blessed are the meek, for they will inherit the land.
Blessed are they who hunger and thirst for righteousness, for they will be satisfied.
Blessed are the merciful, for they will be shown mercy.
Blessed are the clean of heart, for they will see God.
Blessed are the peacemakers, for they will be called children of God.
Blessed are they who are persecuted for the sake of righteousness, for theirs is the kingdom of heaven.
Blessed are you when they insult you and persecute you and utter every kind of evil against you [falsely] because of me.

Ito ang paanya sa atin ni Jesus.
Tahakin ang landas ng kabanalan.
Tinatawag tayo na maging banal.
Anu-ano ba ang katangian ng isang banal?
Sa buod ng ”Punong Kabanalan”, tingnan natin ang salitang ”SAINT.”

S - A saint is someone who SHARES Jesus’ love for others, who shares all they have with those who do not have care, home friends, understanding, kindness... who share the good news of jesus and give their best even to those who might be enemies, because Jesus asked us to love even our enemies. Madaling magkaroon ng kaaway ngunit tayo ay tinatawag na maging banal. Hindi ang pagpili kung ano ang madali kundi ang pagpili kung ano ang tama at mabuti.

A - A saint is someone who ADORES God, and says He is number one in his or her life. He is more important than having fun, than TV, than any gadgets, than sleeping an extra hour, than anything or anyone in this world. Sa ating pagsamba sa Diyos, naniniwala tayo na siya ay nasa sa atin sapagkat binigay n’ya ang kanyang Simbahan, ang kanyang Salita, ang biyaya ng kanyang mga Sakramento. Maraming paraan na mararanasan natin ang presensiya ng Diyos.

I - A saint is someone who is INTERESTED in others. They want to know what is happening to others. Gusto n’yang malaman sapagkat nais niyang tumulong and make the world a better place for everybody. Sa ganitong paraan, ang kaganapan ng buhay ay mararanasan natin.

N - It stands for NOW. A banal ay nagnanais na gumawa ng tama at mabuti NGAYON, at hindi na naghihintay ng susunod na oras o bukas. Hindi niya sinasabi na ”God, I love you later”, but say to Him, ”God I love you NOW”. Saints always act NOW.

T - Saint say THANK YOU to God always and do not complain to Him about what they do not have. Nakikita ng isang banal na ang kabutihang-loob ng Diyos. Tulad ni Jesus, ang mga banal ay una sa lahat, nagpapasalamat sa Diyos na Ama nating lahat.

May kilala ka bang tao na may mga katangiang katulad nito?

Ang mga taong ito ay huwaran natin sa pagsunod sa kalooban ng Diyos. Makikita natin na ang mga banal ay mga normal na tao na nagmamahal sa Diyos at kapwa. Ang mga banal ay nagnanais na isabuhay ang mga turo ni Jesus, ang ”Punong kabanalan o Mapapalad”. At bilang mga anak ng Diyos, tayo ay tinatawag na mabuhay ayon sa mga aral ni Jesus. Ito ang daan tungo sa tunay na kaligayahan.

Gusto mo bang maging banal?

God decides but that is not enough. You also have to decide to be a saint. The decision is yours to make. Ang mga Punong Kabanalan ay tinutulungan tayo ng mga tamang desisiyon. Tanging ikaw lamang ang makapagbibigay ng pagmamahal. Tanging ikaw lamang ang makatutugon ng ”OO” sa paanyaya ng Diyos.

Ang Diyos ay nag-aanyaya sa atin na maging banal. Inaanyayahan tayo na dalisayin ang ating pusong masasama ang hilig at hanapin ang pag-ibig ng Diyos ng higit sa lahat. [CCC 1723]

Sa katunayan ang Iglesia Katolika o Simbahang Katoliko ay Samahan ng mga Banal. Ang kasamahan ng mga banal ay ang mga taong nagsasabuhay ng kabanalan. Binubuo ito ng mga binyagan na naglalakbay dito sa lupa, ang mga banal o mga yumaong binyagan at ngayo’y nasa piling na ng Diyos sa kanyang kaharian [triumphant church] at mga yumaong binyagan na nananatili pa sa purgatoryo [suffering church].

Ang mga taong naglalakbay dito sa lupa [pilgim church] ay humihingi ng tulong sa mga banal upang maisabuhay ang kabanalan na dulot ay buhay na walang hanggan. Humihingi din ng tulong ang mga yumaong nasa purgatoryo sa mga taong naglalakbay upang makamit din nila ang muling pagkabuhay sa piling ng Diyos. Ganito ang pagkakaisa ng mga banal.

Ang mga namamatay sa grasia at sa pakikipagkaibigan sa Diyos at ganap na mga nalinis na ay nabubuhay magpakailanman kay Kristo. Sila ay natutulad sa Diyos, sapagkat nakikita nila Siya “sa kanyang tunay na sarili at harap harapan.” [CCC 1023].

Dahil sa pananampalataya ng mga Banal sa Diyos, sila ay ating pinararangalan.

Sa Banal na Eukaristiya, ipinagdiriwang natin ang Kapistahan ng mga Banal – Nobyembre 1. Kaisa ng mga banal, tayo ay nagpupuri sa Panginoon. Gayundin, inaalaala natin at ipinagdarasal natin ang mga mahal sa buhay na namayapa na tuwing ika-2 ng Nobyembre.


Origin of All Saint's Day as a feast of the Church

What makes this feast so important that the Church celebrates both the night before All Saints and the day after it?
The Church has always honored those early witnesses to the Christian faith who have died in the Lord. (The Greek word for "witness" is martyr.) During the first three hundred years Christians were serverly persecuted, often suffering torture and bloody death -- because they were faithful . They refused to deny Christ, even when this denial might have saved their own lives, or the lives of their children and families.
The early history of the Church is filled with stories of the heroic faith of these of witnesses to Christ's truth. The stories of these saints -- these baptized Christians of all ages and all states in life, whose fidelity and courage led to their sanctity or holiness -- have provided models for every other Christian throughout history.
Many of those especially holy people whose names and stories were known, the Church later canonized (that is, the Church formally recognized that the life of that person was without any doubt holy, or sanctified -- a "saint" who is an example for us.) The Church's calendar contains many saint's days, which Catholics observe at Mass -- some with special festivities.
But there were thousands and thousands of early Christian martyrs, the majority of whose names are known only to God -- and throughout the history of the Church there have been countless others who really are saints, who are with God in heaven, even if their names are not on the list of canonized saints.
In order to honor the memory -- and our own debt -- to these unnamed saints, and to recall their example, the Church dedicated a special feast day -- a sort of "memorial day" -- so that all living Christians would celebrate at a special Mass the lives and witness of those "who have died and gone before us into the presence of the Lord".
This feast that we know as All Saint's Day originated as a feast of All Martyrs, sometime in the 4th century. At first it was celebrated on the first Sunday after Pentecost. It came to be observed on May 13 when Pope St. Boniface IV (608-615) restored and rebuilt for use as a Christian church an ancient Roman temple which pagan Rome had dedicated to "all gods", the Pantheon. The pope re-buried the bones of many martyrs there, and dedicated this Church to the Mother of God and all the Holy Martyrs on May 13, 610.
About a hundred years later, Pope Gregory III (731-741) consecrated a new chapel in the basilica of St. Peter to all saints (not just to the martyrs) on November 1, and he fixed the anniversary of this dedication as the date of the feast.
A century after that, Pope Gregory IV (827-844) extended the celebration of All Saints to November 1 for the entire Church.
Ever since then -- for more than a millennium -- the entire Church has celebrated the feast of All Saints on November 1st.

Sa katahimikan, manalangin tayo ng panalangin ng pasasalamat sa pagtawag sa atin ng Diyos na maging banal at sa tulong ng mga banal, humingi tayo ng mga biyaya upang maisabuhay ang mga katangian ng mga banal at ang “Mapapalad”. Ipanalangin din natin ang mga kaluluwa sa purgatoryo.

Takdang Aralin:
Humanap at magbasa ng mga kuwento tungkol sa mga santo at santa.
Ibahagi sa iyong mga friendship sa facebook, friendster, etc.
Tularan ang kanilang mga katangian.